برای دخترم زهرا

خیای وقت است فرصت مادر دختری نداشتیم فقط بوده ام به عنوان آشپز نظافتچی وناظمی بداخلاق و خیلی وقتا شیشه شیر بی حوصله ی امیرحسین... چهارساله شدی و چهار را هم رد کردی زیاد آموزشت ندادم ببخش... امشب چه ذوقی کردی دوختن را بهت یاد میدادم...شیرینم...چه خوشگل تلفظ میکنی «بدوخیم»آنقدر خوشگل که حیفم می آید درستش را یاد بگیری... مرا ببخش اگر بهانه می گیری اگر جیغ میزنی اگر.‌‌.. همه اش بخاطر این است که آنقدر که نیاز است برای تو وقت نذاشته ام... شبها خواب درست ندارم داداشی خوب غذا نمی خورد و شب تا صبح از سینه شیر می خورد گاهی از خستگی خوابم می برد ...ولی چه خوابیدنی... میدانم اینها بهانه است و من مسئولیت هر دوی شمارا آگاها...